maç öncesinde kadroları gördüğümde doğruyu söylemek gerekirse futbol adına galatasaray'dan pek bir şey beklemiyordum. bunun sebebi tabii ki galatasaray orta sahasının barış, mustafa sarp, cana gibi futbol yoksunu 3 adamdan oluşmasıydı. bu futbolcular fizik kapasiteleri yüksek olmasına rağmen teknik anlamda zayıf oyuncular. ileriye zamanında paslar atmayı beceremeyen bu kesicilerle hücumda zenginlik beklemek safdillik olacaktı.
düşündüğüm gibi de oldu. galatasaray maçın büyük bölümünde yaratıcı oyuncu eksikliğini hissetti. tek yetenek timsali misimoviç'in sol açığa hapsoluşuysa duran top ve şans gollerini akla getirdi.
o da düşündüğüm gibiydi. servet'in harika kafası ve sonrasında kurulan yalancı baskı sonuç verdi ve karambol toplarından iki gol buldu galatasaray.
hagi'yi böyle bir düzenle sahaya çıktığı için eleştirmeyeceğim. mutlaka hafta içi çalışmalarının sonucuydu bu kadro. sonrasında emre çolak'ı oyuna alışı bu gence güvenişi ise gelecek için sevindiriciydi. ben yine de ilk onbirde musa, batdal ve çolak üçlüsünden en az biri ile başlamasını arzu ederdim.
gelelim maçla ilgili diğer noktalara. biraz evvel rıdvan dilmen'in istatistiklerini duydum da ne kadar doğru düşündüğümü yeniden anladım. özellikle maç başına anlaştığımız ve taraftarın sevgilisi olmuş kewell'ın 44 maçlık oynama istatistiği düşüncelerimde haklı olduğumu bir kez daha gösterdi bana. 44 maçta 17 maç oynamış bir futbolcu ilah olsa ne yazar? takımın gol yükünü çekse bile baros da benzer bir performans sergilemiş. 19 maç. 10 milyon avroluk elano ise çoğu sonradan girdiği 23'üne çıkmış 44 maçın. bu profesyonellik anlayışı galatasaray'a zarar vermekte. birçok takımımızın sorunu elbette ancak son yıllarda bu tip oyuncular galatasaray'a çok daha zarar verdiler.
taraftarın "spektaküler" hareketler diye tabir edilen etkileyici hareketler gösteren futbolcuları bağırlarına basma anlayışı sanırım değişmeli. takım için en iyi futbolcu sezonun yüzde 80'inde forma giyebileni olmalı. servet gibi neill gibi mesela...
maç ile ilgili her zamanki gibi değineceğim son nokta sevgili taraftarlarımız. seyrantepe'nin büyüsüne kapılıp da boş hayaller kurmanın alemi yok. ikinci yarı bomboş tribünlere oynayan bir takım izleyeceğiz. maç boyunca eski ultraslan tribünün alt kısmının ve yeni açığın niçin dolmamış olduğunu düşündüm. tatilse tatildi. hava desen gayet elverişliydi. ı love you hagi diye inleyen tribünlerin maradonası saha kenarında uzun süre sonra ilk kez gülümsüyordu. takım kadıköy'den 10 sene sonra puanla dönüyordu. vb. vb. vb. taraftar neredeydi? keza kapalı alt bölümünün kombine olduğunu düşünmekteyim??
galatasaray'ın beni en çok rahatsız eden yanı uzunca zamandan beri "tribünleri". takım küme de düşse ateşli bir taraftar kitlesiyle oynamasını tercih ederim. bir göztepe bir karşıyaka taraftarı kadar olamıyor sarı kırmızılı istanbullular, açık konuşalım!
** başlık da maç yayını içerisinde kendilerini ekranda gören kewell ve baros'un liseli gençler gibi birbirlerine abazan şakalar yapması ile açıklanabilir. bu görüntülerde kewell'ın baros'un kulağına doğru dilini sallayarak yalama hareketi yapması beni gerçekten iğrendirdi.
yalamadı canım kameraya dil çıkardı en azından ben öyle anladım.
YanıtlaSilkameraya dil çıkardığını düşünmüyorum o hareket resmen laubaliceydi. şirinlik olduğunu düşünmüyorum.
YanıtlaSilfazla abartmamak lazım hareketi.
YanıtlaSilgalatasaray futbolcusu galatasaray kulübüne yakışır biçimde davranacak. bazı şeylerin suyu çıkmamalı.
YanıtlaSilnormal karşılanmalı,kewel her türlü sempatik:)
YanıtlaSilyazdıklarımdan kewell ve baros'u sevmediğim çıkarılmasın. ancak başarısızlıkların ve sakatlıkların üst üste gelişi, yabancılarımızın düşük oynama istatistikleri canımı sıktı. burası avrupa'nın katar'ı cidden. 34 maçın 15 tanesinde oynuyorlar adamları ilah yapıyoruz tapıyoruz. yararları olmuyor mu bazen oluyor elbet ancak profesyonel davranmayanları afaroz edip postalamalı
YanıtlaSilbaros hiçbir zaman gözümde bir gram değer taşımadı..
YanıtlaSil