GERİLİMDEN BESLENMEK

Hafta sonu itibarıyla Türkiye Süper (!) Ligi'nde şampiyonluk yarışı nihayete erdi. Galatasaray, sahasında son düzlüğe beraber girdiği Başakşehir FK'yı yenerek şampiyonluk ipini göğüsledi. Başakşehir'in golü sonrasında ve ikinci yarıda bir ikili mücadele ertesinde yaşanan gerginlik Türk futbolunun resmi gibiydi.

İşin kötü tarafı son yıllarda bu resmi tuvale yansıtanlar arasında Terim ve ekibinin yer alması. 

Aslında bu yeni bir durum değil. Yıllar yıllar evvel İsviçre ile oynanan milli maçta kestiğimiz racon, yaşı el verenlerin malumudur. Terim ve yancılarının icra ettiği sanat eserlerini saymakla bitmiyor. Bir Galatasaray sevdalısı olarak bu durum beni ve tahmin ediyorum benim gibileri üzüyordur.  ,

Bazı arkadaşlarım "ama" ile başlayan  bahane cümleleri kuruyorlar. Diğerlerinde yaşananları görüp görmediğimi sorguluyorlar. Etik dışı onlarca hareketi, hakem hatalarını, hakem hataları sonrasında camia sözcülerinin fütursuzca yaptıkları açıklamaları örnek olarak önüme sürüyorlar. 

Ne derlerse desinler. Ben öncelikle çuvaldızı kendime batırmalıyım. Renklerine gönül verdiğim takımda beni temsil etmediğini düşündüğüm durumları, tavırları, kişileri işaret etmeli görevimi yerine getirmeliyim. Yoksa başta da belirttiğim gibi yaşananlar ülke futbolunun resmi, sadece Galatasaray'ın değil.

Uzun süredir Galatasaray'ın saha içi dinamikleri, iyi yaptıkları; takviye isteyen bölgeleri, gençleri vb. gibi konularda yazmadığımı fark ettim. Bunun sebebi yazının başından beri anlatmaya çalıştığım gergin ortam ve bu ortamdan beslenme üzerine kurulan strateji. Hiç unutmuyorum Terim'in 3.dönem maçlarından birinde Orduspor'u maçı gererek geçmişti. Sneijder'in devreye girdiği maç, anımsayanlar olacaktır. Hakem kararları sonrası Terim topu yere sertçe vuruyori o vuruş Galatasaraylı topçuların başına gelmişçesine bir etki yaratıyordu. Tabii hakemin de...

 Geçen günkü maçta da Başakşehirli Emre'nin topu tribünlere vurarak sevinç gösterisi yapması Terim'in ekmeğine yağ sürdü. Şaş ve diğerleri de ekibe katılınca saha kenarında hır gür çıktı. Adrenalin Galatasaray'a yaradı ve tempolu futbol sonuç getirdi. Peki bu yöntem içime siniyor mu ? Hayır! Böylesine bir baskı yöntemi 3. dünya ülkelerinde olabilir. Zamanında Şaş'ın kafasında yumurta patlatan Kadıköy baskısını, sahaya atlayanları gördüğümüz İnönü'yü bunlardan bağımsız düşünmüyorum. Her şey bir tarafa gönül verdiğim takımda bu yöntemlerle puan kazanılmasını içim götürmüyor.

ÜLKE FUTBOLU NEREYE GİDİYOR ?

Futbol kalitesi ve uluslararası arenadaki parlak(!) durum ortadayken ligimizin son haftalarında klasik hastalığımızla yeniden sınanıyoruz. Şike, teşvik, en hafif tabirle hakemlerin tesir altına alınması söylemleri ortamı gerdi de gerdi. Söylem kendiliğinden ortaya çıkmadı tabii ki. Son iki haftada Galatasaray lehine verilen kararlar rakip camialarda infial yarattı. Böylesine hatalar karşısında utanç duyan Galatasaraylıları bir kenara koyarsak "biz tek siz hepiniz" gibi kutuplaştırıcı bir ortam yaratıldı. Galatasaray tarafı ilk yarıdaki "17 kulüp bildirisini" kendine siper ederken Ankaragücü gibi bazı camiaların kısık da olsa destek sesini işitti.  Dünkü kupa finalini bu ortamdan bağımsız düşünülemeyeceği gün gibi ortada.

Dünkü maç özelinde değerlendirme yaptığınızda Akhisarlı fu atbolcuların buz gibi ortada duran pozisyonlara dahi afaki tepkiler vermelerini doğal karşılıyorsunuz. Peki neler oluyor ? Odağa belediyenin eski takımı Başakşehir girmişken, okların Galatasaray'a dönüşü nasıl açıklanabilir ? 

Galatasaray futbol takımı sportif yöneticisinden, idari yöneticisine; zaman zaman kadrosuna kattığı takım etiğine aykırı futbolcularına kadar 2000'lerin başında Aziz Yıldırım'ın Fenerbahçe'si kadar itici hale gelmiştir. Başkanın fütursuz söylemleri, Albayrak'ın Galatasaray değerleriyle bağdaşmayan ikircikliği, hoca ekibinin bıçkın, ali kıran baş kesen, bize yapılırken iyiydi ama tavrı...

Öte tarafta mikrofonu kime uzatsanız bir veryansındır başlıyor.

Bana sorarsanız ülke futbolunun etik anlayışında değişen hiçbir şey yok. Belki 90'ların teşvik primleri, futbolcu kaçırmaları, mafyatik işleri gündem belirlemiyor ancak saman altından kim bilir ne sular yürütülüyor. Bu saman hırsızları bir an önce tespit edilmeli.

 İşin kötü tarafı VAR kayıtlarının dökümü olduğu iddia edilen belgelerle sarı kırmızılı renklere gönül verenler daha da töhmet altında bırakılıyor. Bu durum benim gibi sporseverlerin canını sıkıyor elbette. Zaten yerlerde gezen futbol kalitesinin üzerine bu şaibeler dekoder yaktırır, üyelik sonlandırır. Passolig garabetiyle stadyumların kenarından geçemediğimizi hiç saymıyorum. Ee öyleyse ülke futbolu nereye gidiyor ?

Geçtiğimiz hafta sonu bir puan farkla şampiyonluğunu ilan eden Man City'nin Liverpool ile mücadelesini nefes nefese izledik. 25 sezondur şampiyonluğa hasret kırmızıların buncacık farkla şampiyonluğu kaçırdığını düşününce nerede bunun patırtısı gürültüsü, nasıl yani kimse itiraz etmiyor mu diye düşünüyor insan. PL, La Liga ve hatta Serie A'daki mücadelenin, tribün keyfinin yarısı ülkemizde olsa keşke. Maçtaki gerginlik son düdükle forma değiştirene kadar sürse. Çok şey bekliyorum değil mi ? 

DANANIN KUYRUĞU KOPARKEN DE VAR MIYIZ ?

Süper final garabetinin yaşandığı yıl Türkiye Süper Ligi'nden keyif almadığımı hissetmiştim. O ruh halini hala üzerimde taşıdığımı görüyorum. Her şeye rağmen bilinçli bir şekilde 29 yıldır futbol liglerini takip eden bir futbol sever olarak bu sezonu ve son üç haftayı değerlendirmek isterim.

Ligdeki yabancı kuralının değişmesi, kulüplerin iki binlerin başından bu yana uğraştıkları ekonomik dar boğazın tedavi kabul edemeyecek hale gelişi ligin seviyesini birkaç basamak düşürdü. Eskiden son yıllarını ülkemizde geçirmek için gelen A sınıfı futbolcuların transit uçuşla Çin'e ya da Arabistan'a gittiğini görüyor,  B+ veya B sınıfı futbolculara el açmaya devam ediyoruz. Bu durum haliyle kaliteyi de olumsuz yönde etkiliyor. 

Dünya Kupası sonrasında VAR sisteminin gelişini iple çektik. Ligdeki berbat hakem performanslarına olumlu etkisini hemen fark ettik. Bu umut iklimi pek uzun sürmedi. Sağ olsun hakemlerimiz kritik olsun kritik olmasın her pozisyonda VAR'ın şefkatli kollarına sığınmayı seçti. Sistemin yeni olmasından kaynaklanan acemilikleri bir tarafa bırakırsak hakemler sahadaki futbolun  VAR kontrolleri nedeniyle iyiden iyiye yavanlaşmasını umursamadılar. VAR bırakın yan hakemleri, orta hakemlerin bile varlığını sorgulattı. 

VAR'ın saha içi etiğe olumlu katkısı elbette oldu ancak her yeni sistemde olduğu gibi ülke insanı adaptasyon yetisinin ne denli ileride olduğunu hemencecik gösterdi. VAR'ı keyfe keder kullanmalar, VAR'ı işgüzarlığa harcamalar, VAR'ı eyyama meze yapmalar...

Sezon boyunca bir sürü alavere dalavere, bildiriler, büyük kulüp yöneticilerinin fütursuz açıklamaları, önceki yıllarla kıyaslanınca adaletsizliği kanıtlanan kurullar, futbolu ne için kullandığı belli olan kalantor yöneticiler vb. Aslında Türk futbolunun klasikleri bunlar ve Lefter Küçükandonyadis sezonunda da tekrarlanması şaşırtmadı. 

İnsan sahadaki futbolun incelikleri üzerine konuşmak istiyor ancak hafta sonu oynanan Galatasaray, Beşiktaş derbisinin futbolu futbol olmaktan çıkartan hakem hataları dahi insanın çok sevdiği futboldan soğumasına yetiyor. Mesela hızlı koşu ve tek paslarla topu kaleye taşıyan Galatasaray golünü övecekken karşıma birden enteresan kararlarla çileden çıkan Beşiktaşlı futbolcular çıkıyor. Bu tabii ki bu hafta sonu özelinde.

Diğer ligleri takip edenler o liglerde de hakem hatalarının ve hatalara itirazların olduğunu görüyordur. Ancak elit liglerin aksine bizde sahada hakemin adaletine inançsızlık, baskı kuramazsak kazanamayız hissi hem futbolcuların, hem yöneticilerin hem de taraftarın yüzünden akıyor. Bu tabloyu iyiye yormayın hemen. Bunun en büyük sebebi adalet ve etik arzuluyoruz imajı çizerken aslında bunları değil de sadece kazanmayı istiyor oluşumuzdur. Türkiye'de stadyumların ve etkinliklerin insanların aile fertleriyle eğlenceli birkaç saat geçirmenin çok ötesinde patolojik bazı rahatsızlıkları sağaltma çabasına dönüştüğünü, bu yönüyle antik Roma'daki işlevini gördüklerine inanıyorum. Bu da beni ülke futbolundan daha da soğutuyor.

Son üç hafta mı ? Son üç hafta kimin gladyatörleri güçlü ya da yetenekli bunları değil kimin senatörleri lobici ya da muktedir bizlere gösterecek. Son 29 yıldaki gibi...