Pek çok Galatasaraylının İtalya'da tuttuğu takım Roma'dır sanıyorum. Renk fetişizmi hepimizi sarıyor. Ben de İtalya'da Roma'ya gönül vermişlerdenim. Salt sarı ve kırmızı değil tabii beni Roma hayranı yapan. Zamanında Montella, Batistuta, Aldair ve tabii ki Totti ve daha pek çok yıldız benim İtalya'nın bu yedi kız kardeşinden birine hayran olmama vesile oldu. Kendimizi bilmeye başlayalı beri Lazio'nun hem Roma şehrinin kötü çocuğu olması hem de taraftarının ırkçı yaklaşımları bizi Roma'ya daha da yaklaştırdı. Galatasaray tarihini 2000 öncesi ve sonrası diye ikiye ayırdığımızda son 15 yılda üçüncü kez karşılaşacağız Lazio'yla. İlki 2001'de 11 Eylül saldırılarının olduğu gün Sami Yen'deki maçtı. Efsane Nesta'lı, Simeone'li, Fiore'li, Mendieta'lı kadrosuyla Sami Yen'de 1-0 yenilgiyi tattırmıştık onlara. Galatasaray o yıl tüm yıldızlarını elden çıkarmış, perişan bir takımken bile ŞL'deki ikinci gruplara kalmayı becermişti.
O köprülerin altından çok sular aktı geçti. Bugün gelinen noktada Lazio ve İtalya futbolu o yılları, o ihtişamı, o futbolcu kalitesini mumla arıyor. İtalya Ligi İngiltere Premier Lig'ten sonra gelen bir lig iken bugün adı Alman ve Fransız liglerinden sonra anılıyor. Lazio da haliyle bu durumun bir parçası. Ligde 6 galibiyet 1 beraberlik ve 8 mağlubiyetle 13. sırada yer alıyor. Tam bir yıkılmışlık hali. Muhtemelen hoca değiştirme yoluna gidecekler ki adaylardan biri de Hamzaoğlu. Şubat 18'e daha çok var belki ancak Lazio bu görüntüsüyle fena sayılmayacak bir kura oldu. Adına şanına baktığınızda ürkebileceğiniz bir takım Lazio belki ancak neyse ki sahada şan, şöhret oynamıyor. Ben biraz da nostalji yapıp Rapid Wien'i arzulamıştım kaderde Lazio varmış. Galatasaray da iyi bir yıl geçirmiyor bu ortada ancak maç da ortada gibi. Galatasaray'ın kadro kalitesiyle şanssızlık belasına bulaşmadığı takdirde bir üst tura adını yazdırabileceğine inanıyorum. Hadi hayırlısı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder