hafta sonu oynanan ve galatasaray'ın 4-2 kazandığı maçın ilk dakikalarını izlerken iç sesim trabzonsporlu futbolcular çok donuk belli ki galatasaray rahat kazanacak demişti bana. tamam itiraf edeyim trabzonlu futbolcular eyyam yapıyor hadi hayırlısı diye de ekledi o iç ses. bu durumdan çok hoşnut olduğum söylenemez ki çatır çatır bir mücadele olsaydı da yenilseydik daha çok mutlu olabilirdim.
hafta sonu oynanan maç için aynı yorumu yapan sadece ben değilmişim belli ki kazanlar kaynamaya başladı. birkaç sene önceye kadar fenerbahçe camiasından hangi ismi şuraya yazarsın, ona toz kondurmazsın denseydi cevabım pek çok galatasaraylı gibi sessizliği, beyefendi duruşu ile takdir ettiğim aykut kocaman olurdu. o ki trabzon deplasmanında attığı golden sonra tsli arkadaşlarımı da tebrik ederim diyebilecek kadar olgun geliyordu bana. son iki senedir sessiz sakin kişiliğini koruyan ve başarılı olmasını da arzu ettiğim bu adam sinsi bir canavara dönüştü. geçtiğimiz sezon en az onun kadar fair play insanı olan şenol güneş'le yaşadığı polemik ve geçen gün trabzon takımının mücadelesini eleştiren sözler. insan sevdiği, takdir ettiği adamlardan böylesine şovenist söylemler duymak istemiyor. tabii bütün bunlar için haklı sebepler bulabilir beni de fanatikçe değerlendirme yapıyorum diye suçlayabilirsiniz...
görünen o ki yapılan yorumlar hedefini bulmuş ve trabzonlu futbolcuları motive etmiş. tsli futbolcular avni aker'de de böyle oynamalıydılar. ttarena'da basmadık yer bırakmadılar, adeta çırpındılar bu yüzden kaybedilen puanlara üzülmüyorum. bunları söylerken galatasaraylı futbolcuların beklenmeyen performans düşüklüğünü, beceriksiz hareketlerini ve pek tabii böylesine önemli maçların 3 gün arayla oynanıyor oluşunu maçın sonucuna eklemeliyiz.
dün pazar günü bu iş çözülür demiştim bugün de bendeki duyguyu söyleyeyim. sanırım fenerbahçe'nin şampiyonluğunu şimdiden kutlamalıyız, tabii bende futbola dair pek bir sevgi kırıntısı kalmadı ama...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder