Başlığa bakarak "Yine bir Galatasaraylının bahaneleri" başlayacak diye düşünmeyin. Bütün stadyumlarımızı düşünerek beyin fırtınası yapıyorum.
Dünkü derbide futboldan öte maç öncesi arzu etmediğim olayları maçta tekrar yaşadık. Birçok arkadaşım gibi "dünyaya ne kadar da pembe gözlüklerle bakıyorsun" diyebilirsiniz. Hatta o arkadaşlarımın dediği gibi "bu tip şeyler olmasa derbinin zevki mi olur ağabey" de diyebilirsiniz.
Ben maç öncesinde FB TV izledim birkaç saat. Orada eski futbolcular Halit Kıvanç eşliğinde düşüncelerini söylüyorlardı. O eski derbilerden bahsediyorlardı. Ne kadar da güzel geldi bana. Eminim öyle bir kültür yozlaşması yaşıyoruz ki bu tip bir atmosferi birçok insan arzu etmiyor günümüzde. Arzu etmediği için de dünküne benzer olaylar yaşanıyor tüm stadyumlarda.
Halbuki ben dostluk içinde izlenecek maçların dünya ülkeleri içinde en çok bize yakışacağını düşünüyorum hala. Neden mi?
Ben bir özel okulun öğretmeniyim. Bu okulun yatakhanesinde de görevliyim. Dün maçı Galatasaraylı, Fenerbahçeli büyük bir grup öğrenciyle bir mekanda izledik. Yaklaşık 50 kişiydik. Çocuklar maç boyunca bağırdılar çağırdılar. Gollerde havalara zıpladılar. Yanındaki arkadaşlarını kızdırdılar keyifle. Maç sonunda geldiğimiz gibi aynı coşkuyla yatakhanelerine döndüler. Bir Galatasaray formalı öğrencimin omzunda Fenerbahçeli öğrencimin kolunu gördüğümde duygulandım. Onlar maç ne olursa olsun arkadaştılar. Galatasaraylı olan eminim moral olarak çökmüştü. Arkadaşları belki de 1 hafta dalga geçeceklerdi onunla. Ancak arkadaştı onlar.
Buna benzer bir manzarayı Real-Barça derbisinde yaşayabilir mi bir İspanyol?Kanlı bıçaklı onlar. Hem de siyasal bir kaygıyla nefret ediyorlar birbirlerinden. Ya da bir Glasgowlu? Onların aralarında din var daha ne olsun.Atinalı? Biri paralı diğeri gururlu olarak görüyor kendini. Southamptonlu? Ki biliyorsunuzdur bu saydığım şehirlerin takımını tutuyorsanız ailenizde bile rakibinizi tutan biri olamaz. Bizde öyle mi? Baba Fenerli çocuk Galatasaraylı kaç tane aile vardır kim bilir?
Bu potansiyel varken bizde stadyumlardaki sinir harbini anlamlandırmanın tek bir açıklaması olabilir: Genlere işlemiş cehalet.
** Cehalet salt okumamışlıkla ilgili değildir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder